پییر بوردیو
برگردان: رضا اسکندری
یادداشت مترجم
چگونه می‌توان به زبان مردمی نوشت؟ زبان مردمی چیست؟ و آیا در اصل «نوشتن به زبان مردمی» عملی ارزشمند، انقلابی یا رسالت نویسنده است؟ پییر بوردیو، فیلسوف اجتماعی فرانسوی، در مقالهٔ «گفتید مردمی؟» کوشیده است تا بر اساس نظریهٔ «میدان‌های اجتماعی» خود، پاسخی به این پرسش‌ها فراهم سازد.
ناگفته پیداست که تأکید بوردیو در این مقاله، مانند بسیاری از آثار دیگر او، بر جامعه و زبان فرانسوی است؛ تأکیدی که به‌ویژه در قالب مثال‌ها و نمونه‌هایی که ارائه می‌کند، قابل مشاهده است. اما…
شایان عسگری
در سال ۱۹۹۱ فردی به نام ژاک لانگ در سمت وزارت فرهنگ فرانسه دست به اصلاحاتی زد که بعدها یعنی تا به امروز فرانسویان از او به‌عنوان ناجی فرهنگ فرانسه نام می‌برند. او رویه‌ای را پیش گرفت خلاف جریان نام شاخص دیگری در فرهنگ فرانسه به نام آندره مالرو. او که در دوران ریاست جمهوری دوگل و دههٔ شصت مشغول به کار بود به‌نوعی سیاستی را در پیش گرفت که ثمره‌اش آخرین نسل درخشان از هنرمندان فرانسوی بود که در فاصلهٔ دههٔ شصت تا دههٔ نود آخرین کوشش‌هایشان را برای حیات هنری کردند که به قول فرانسویان امروز، ژاک لانگ فرهنگ را از…
جدیدترین مقاله الکساندر کاتبرت (2020)
ترجمه از دانیال حقیقی
مسئلهٔ تَنر «تامل بر گذشته و نظر داشتن به آینده است: جایگاه طراحی شهری و تحقیق و پژوهش در این حوزه در سال 2030 کجاست؟» عمدهٔ چالش در اینجا، بررسی یک موضوع بوده – مبنای نظری برای یافتن پاسخمان. فقط نظریه می‌تواند تفاوت میان دیدگاه روشن حرفه‌ای و آرای مرخص از موضوع را مشخص کند که در اکثر موارد شگرفی روش‌های ارزیابی برای رویارویی با واقعیت امر را هم می‌سازد. این نکته به معنای آن نیست که تجربه، کارهای عملی و دیدگاه‌های متخصصین مهم نیستند. ولی آن‌ها همگی برآمده از…
نوشته‌ای از مارک فیشر
مترجم آراز بارسقیان
تابستان امسال به طور جد درصدد دوری از هرگونه درگیری سیاسی بودم. به خاطر کار زیاد خسته شده بودم، دیگر نمی‌توانستم فعالیت مولدی داشته باشم، خودم را در حال گردش در شبکه‌های اجتماعی می‌دیدم، حس افسردگی و خستگی‌ام داشت زیادتر می‌شد.
توییتر «چپ‌ها» گاهی می‌تواند منطقه‌ای مأیوس‌کننده و رقت‌باری باشد. پیش‌تر امسال، چندین طوفان توییتری پروپیمان رخ داد، در این طوفان‌ها برخی از شخصیت‌هایی که به نام چپ می‌شناسند را محکوم کردند و ازشان خواستند از خودشان دفاع کنند. با اینکه حرف این اشخاص…
نگاهی به کتاب نیم دانگ پیونگ یانگ
آراز بارسقیان
دیده‌اید فشفشه می‌فرستند هوا؟ نه منظورم این ترقه‌های ارزان قیمتی نیست که بچه‌های محل دَر می‌کنند یا از آن مُدل اکلیل‌سرنج‌هایی نیست که کامبیز لاشیِ خدابیامرز، به من و بقیهٔ بچه محل‌ها می‌انداخت تا باهاش نارنجک‌هایی بسازیم که نزده «می‌چسیدند.» نه، منظور چیزی در این حد و حدود است:
مگر چه خبر شده؟ هیچی. یک انسان ایرانی، رفته به یکی از «رازآلودترین» کشورهای جهان، تا کنجکاوانه و پوینده و جوینده سفرنامه‌ای بنویسد که در جهان تک باشد. واو... خب…
